Mavi Gök, Mavi Deniz...

Bahçedeki dut ağacında cıvıldaşan kuşlar güzel bir günün müjdecisiydi... 

Perdeyi aralayıp dışarı baktım, masmavi gökyüzünde  ışıldayan güneşte sanki yürümeye yeni başlamış çocukların heyecanlı coşkusu vardı... 

Soğuk günlerden bakiye yaşlı birkaç bulut ise bavullarını çoktan toplamış, sırtlarında yükleri, yorgun adımlarla veda ediyorlardı İstanbul'a... 

Radyo'da  Nesrin Sipahi, Prof. Dr. Alâeddin Yavaşca'nın "Mavi gök mavi deniz" isimli Kürdîli hicazkâr makamındaki Türk sanat müziği şarkısını okuyordu;

Mavi gök mavi deniz

Hep sevginle gezeriz

Neş'e de biz aşk da biz

Ne güzel şey yaşamak

Sevilmek hoş, sevmek hoş

Gönül sarhoş, göz sarhoş

Heyecansız günler boş

Ne güzel şey yaşamak

Hayat coşkun bir dere

Dalma gama kedere

Üzme canın boş yere

Ne güzel şey yaşamak

Arzular bir şelâle

Işık saçar hilâle

Gül karanfil ve lale

Ne güzel şey yaşamak

"Gül, karanfil ve lale, madem öyle, ben de kahvaltıya gidiyorum Sarıyer'e" dedim ve yola koyuldum... 

Karadeniz'in İstanbul'un  curcunasına en yakın amma en sakin yeri Sarıyer'de rüzgar sert esiyordu, lakin mavi  gök ile mavi denizin aşkı  sanırım huzurunu en çok burada buluyordu...

Sarıyer'e gelip denizin nimetine bakmamak olmazdı elbette... 

Kerahat vakti için kısmetimize düştü mavi denizden, onbeşinde  nazlı kızlar gibi çinekoplar... Daha ızgaraya konulmadan onlar; masaya kurulmuştu rakı, roka ve kırmızı turplar...