Besbelli

Besbelli ölümüm sabahleyindir

İlk ışık korkuyla girerken camdan,

Uzan, başucumda perdeyi indir,

Mum olduğu gibi kalsın akşamdan.

Sonra koş terlikle haber vermeye,

"Kiracım bu sabah can verdi" diye,

Üç beş kişi duysun ve belediye,

Beni kaldırmaya gelsin, odamdan.

Evden çıkar çıkmaz omuzda tabut.

Sen de eller gibi adımı unut.

Kapımı birkaç gün için açık tut, 

Eşyam bakakalsın diye arkamdan.

Şiir: Ahmet Kutsi Tecer 

Fotoğraf: Adil Ünür
Mekan: İstanbul - Çarşamba